گاه با خود می انديشم، من روحم را آنطرفها، جايی پشت کوچه باغ کودکی، جا گذاشته ام...۰ لایک / ۰ نظر / ۱۶ بازدید
من از نهایت شب حرف می زنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف می زنم مهربانم اگر به خانه من بیایی چراغ نمی خواهم وجود پر نورت گرمی آن خوشبخ...
No comments:
Post a Comment