بر وزن پری کوچک غمگین

با اجازه فروغ

من غزال تیزپایی را می‌شناسم

که در نزدیکی دریاچه ای مسکن دارد

و راز دلش را با جاده های بی انتها می گوید

قدم به قدم

غزال تیزپایی که

سحرگاهان به استقبال آفتاب می دود

و شبانگاهان به اشتیاق آواهای تازه

و کشف جاده های نو

به رویا می رود

روز آخر

روزی که از این دیار فانی بار سفر بستم

در سحرگاهان، خاکستر وجودم را

به دستهای مهربان آب بسپارید

می دانم روحم بعد از آن هر روز

 با هر طلوع خورشید

در هر قدم شوق آلود یک دونده

سر شار زندگی خواهد شد