Wednesday, September 22, 2004

زندگی از قول سهراب...

زندگی رسم خوشايندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،

پرشی دارد به اندازه عشق.

زندگی چيزی نيست که لب طاقچه عادت از ياد من و تو

 برود.

زندگی جذبه دستی است که می چيند.

زندگی نوبر انجير سياه، در دهان گس تابستان است.

زندگی، بعد درخت است به چشم حشره.

زندگی تجربه شب پره در تاريکی است.

زندگی حس غريبی است که يک مرغ مهاجر دارد.

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پيچد.

زندگی ديدن يک باغچه از شيشه هواپيماست.

خبر رفتن موشک به فضا،

لمس تنهايی «ماه»،

فکر بوئيدن گل در کره ای ديگر.

زندگی شستن يک بشقاب است.

زندگی يافتن سکه دهشاهی در جوی خيابان است.

زندگی «مجذور» آئينه است.

زندگی گل به «توان» ابديت،

زندگی «ضرب» زمين در ضربان دل ها،

زندگی «هندسه» ساده و يکسان نفس هاست.
۰ لایک / ۰ نظر / ۱۴ بازدید 

No comments:

Post a Comment

باز هم با اجازه فروغ

من از نهایت شب حرف می زنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف می زنم مهربانم اگر به خانه من بیایی چراغ نمی خواهم وجود پر نورت گرمی آن خوشبخ...